Ποιειν Και Πραττειν - create and do

On a constructive dialogue between peoples and cultures in the Mediterranean Professor Ioannis A. Seimenis*

(Text in Greek below)

In November 1995 many European and Mediterranean Countries signed the “Barcelona Declaration” stressing the strategic importance of the Mediterranean and moved by the will to give their future relations a new dimension, based on comprehensive cooperation and solidarity, in keeping with the privileged nature of the links forged by neighborhood and history. They were aware that the new political, economic and social issues on both sides of the Mediterranean constitute common challenges calling for a coordinated overall response. They were convinced that the general objective of turning the Mediterranean Basin into an area of dialogue, exchange and cooperation guaranteeing Peace, Stability and Prosperity & requires a strengthening of democracy and respect for Human Rights, sustainable and balanced economic and social development, measures to combat poverty and promotion of greater understanding between cultures, which are all essential aspects of partnership.

Although this Initiative had no good results through the years we must give to the Leaders of Europe and the (so-called) Third Mediterranean Countries the possibility to meet again and discuss on decisions for our common future.

We are different Nations with different social and cultural background. We have different way of life and national character, we have different color and religion. But the reasons which separate or unite us are really different. The conflicts are not a result of our color or religions, but a difference on our “wishes”. There are much more issues which bring us more close that the issues which separate us.

People of the Region is united for Peace. A War is not only a threat against National Independence and the survival of the population but could be the end of the Culture and Civilization of the Region, as the recent terrible actions of the so-called “Islamic State” for the destruction of monuments of the World Heritage in Middle East, show to us.

The People of North Africa and Middle East have no power. They have no economic power and they cannot perform strong policy in international fora . On the other hand together with the European People they could push the International Community to focus on the “Logic” and they could motivate the spiritual, ethic and political forces of their countries in favor of the Peace.

All Countries of the World are depending to each other and no any one could be isolated. Maybe in the past there was the term of “national isolation with pride”, but not today. The World’s issues are also our issues and our future depends from the solutions on that very issues.

At this point I shall refer to some thoughts of Edgar Morin, from his speech in Barcelona, during the presentation of the “Catalunya 1994” award.

Can we save the Mediterranean ? Can we energize again the Sea of Exchanges, of Meetings, of Cultures ? There are solutions of economic nature but these solutions are insufficient and sometimes produce more problems. The International Monetary Fund (IMF) press the States to fulfill its measures in order to receive loans. The same time the States give (theoretically) no importance in the measures, in order to avoid political and social conflict inside the country.

We need the Growth, but the same time we must reconsider totally our sense for the Growth, which I could say is non-sense. We must invent an Economy for all population. In a Country without real rural economy on the level of huge exports and no industrial growth (even no industry at all), the only income is coming from the sale of “work class”.

The millions of tourists are coming not only to see the sun and the good weather of the Mediterranean beaches, but also to see the “art of good life”. The Mediterranean art of life includes the way of living in public areas, of “paseo”, of “corso”, which is the art of communication. The tourists of Central and North Europe as well as pensioners which are coming to stay in traditional villages are looking for an antidote of the industrialization, of the counting of life, of the anonymity, of the daily stress.

In our cultures exist the necessary steps to confront the typicalization and the homogenius life. Our Environment, our Monuments, our Heritage are not only objects. The defense of the qualitative life requests to fight against the ideas for profits vs human relations and rights as well as against the destruction of our natural sites for financial reasons. This defense of qualitative life needs a strong Mediterranean Policy which includes, if possible, the reconstruction of all rural activities by using the new scientific methods e.g. genetic mechanics & qualitative agriculture.

The issue is not only the defense of the qualitative life, but the issue of “Life”, and that requests urgently a Policy on Migrants and Refugees. A Policy which will be implemented by fighting against demographic and ethnic issues and hoping that the People will understand the difference of the neighbor by respect him/her.

We must connect, unite and give priority in all common values, to reconstruct our common identity and through our differences accept the values of the “Mediterranean citizens”. That requests a great ethical change!

At this point I shall refer to the words of Jawaharlal Nehru after the Asian Conference of 1955 in Indonesia, where he expressed his views on mutual respect, mutual profits from the international agreements and conventions and peaceful cooperation among states in the Region. Similar ideas and views we need today in our Region. We need close political and economical cooperation in all areas. No one wants to take the risk of failure, which will bring us in front of questioning the Peace.

Many of us we have different thoughts or philosophical views, but we try to understand each other. We have reasons to believe that we need to find the solution on a crisis. The Humankind is a huge force which must be respected when we design political plans for the future.

At the end let me to present to you some projects proposed by the “Union of the Mediterranean”, a policy instrument of the European Union Policy in the Mediterranean Region:

Some of the above projects are inactive now, due to the conditions and the conflicts in many areas in MENA Region. Although we cannot say that a final end in the Region’s conflicts is close, I am sure that the above projects will enforce the cooperation between Countries and will help the Peoples for a better Life.

*Professor Ioannis A. Seimenis is the Chairman of the Department of Mediterranean Studies, University of the Aegean, Rhodes, Greece, the Chairman of the Confidentiality Commission of the International Organization for the Prohibition of Chemical Weapons at The Hague (OPCW – Nobel Peace Prize 2013) and the Chairman of the Board of Directors of the Aegean Institute for the Law of the Sea (Ministry of Justice).

 

 

Διεθνές Συμπόσιο, Αρχαία Ολυμπία, Σεπτέμβριος 2015

 

 

 

Εποικοδομητικός Διάλογος μεταξύ Λαών και Πολιτισμών στη Μεσόγειο

 

 

 

Καθηγητής Ιωάννης Α. Σεϊμένης*

 

 

 

Τον Νοέμβριο του 1995 πολλές Ευρωπαϊκές και Μεσογειακές Χώρες υπέγραψαν την «Δήλωση της Βαρκελώνης» σημειώνοντας την στρατηγική σημασία της Μεσογείου και κινούμενοι από τη θέληση να δώσουν μία νέα διάσταση στις μελλοντικές τους σχέσεις, βασισμένη στη συνεργασία και την αλληλεγγύη και διαφυλάττοντας την φύση των γειτονικών σχέσεων και της ιστορίας. Είχαν στις σκέψεις τους ότι οι νέες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές υποθέσεις των δύο πλευρών της Μεσογείου αποτελούν κοινές προκλήσεις οι οποίες καλούν για συντονισμένες απαντήσεις. Ήταν πεισμένοι ότι ο γενικός σκοπός της μετατροπής της Μεσογειακής Λεκάνης σε μία περιοχή διαλόγου, ανταλλαγών και συνεργασίας εγγυάται την Ειρήνη, την Σταθερότητα και την Ευμάρεια και απαιτεί την ενδυνάμωση της Δημοκρατίας, τον σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, την αειφόρο και ισορροπημένη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, μέτρα για την καταπολέμηση της φτώχειας και προώθηση της κατανόησης μεταξύ των πολιτισμών, που είναι απαραίτητες πτυχές της Συνεργασίας.

 

 

Αν και η Πρωτοβουλία αυτή δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα πρέπει να δώσουμε την δυνατότητα στους Ηγέτες της Ευρώπης και των Τρίτων Μεσογειακών Χωρών να ξανασυναντηθούν, να συζητήσουν και να λάβουν αποφάσεις για το κοινό μας μέλλον.

 

 

Είμαστε διαφορετικά Έθνη με διαφορετικό κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο. Έχουμε διαφορετικό τρόπο ζωής και εθνικό χαρακτήρα, έχουμε διαφορετικό χρώμα και θρησκεία. Αλλά οι λόγοι που μας χωρίζουν ή μας ενώνουν είναι πραγματικά διαφορετικοί. Οι συγκρούσεις δεν είναι αποτέλεσμα του χρώματος ή των θρησκειών αλλά διαφορών των «επιθυμιών» μας. Υπάρχουν πολλά περισσότερα ζητήματα που μας φέρνουν κοντύτερα παρά μας χωρίζουν.

 

 

Οι Λαοί της περιοχής είναι ενωμένοι για την Ειρήνη. Ένας πόλεμος δεν είναι μόνο κίνδυνος για την Εθνική Ανεξαρτησία και την επιβίωση του πληθυσμού, αλλά μπορεί να οδηγήσει στο τέλος του Πολιτισμού της περιοχής, όπως δείχνουν οι αποτρόπαιες ενέργειες του αυτό-αποκαλούμενου «Ισλαμικού Κράτους» που προκάλεσαν την καταστροφή Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς στη Μέση Ανατολή.

 

 

Οι Λαοί της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής δεν έχουν δύναμη. Δεν έχουν οικονομική δύναμη και δεν μπορούν να διατυπώσουν ισχυρό πολιτικό λόγο στη διεθνή σκηνή. Από την άλλη μεριά μαζί με τους Λαούς της Ευρώπης μπορούν να πιέσουν την Διεθνή Κοινότητα να εστιάσει στην Λογική και να κινητοποιήσει την πνευματική, ηθική και πολιτική δύναμη της προς όφελος της Ειρήνης.

 

 

Όλες οι χώρες του Κόσμου εξαρτώνται μεταξύ τους και καμία δεν μπορεί να απομονωθεί. Ίσως στο παρελθόν να υπήρχε ο όρος της «περήφανης εθνικής απομόνωσης», αλλά όχι σήμερα. Οι Παγκόσμιες υποθέσεις είναι και δικές μας υποθέσεις και το μέλλον μας εξαρτάται από τις λύσεις που θα δοθούν σε αυτές τις υποθέσεις.

 

 

Σε αυτό το σημείο θα αναφερθώ σε μερικές σκέψεις που διατύπωσε ο EdgarMorin, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην παρουσίαση του βραβείου «Καταλωνία 1994».

 

 

Μπορούμε να σώσουμε την Μεσόγειο ? Μπορούμε να ενεργοποιήσουμε ξανά την Θάλασσα των Ανταλλαγών, των Συναντήσεων, των Πολιτισμών ? Υπάρχουν λύσεις οικονομικής φύσης αλλά αυτές οι λύσεις δεν επαρκούν και μερικές φορές παράγουν περισσότερα προβλήματα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πιέζει τις χώρες να ικανοποιήσουν τα μέτρα του ώστε να τους χορηγήσει δάνεια. Την ίδια στιγμή τα κράτη δείχνουν να το αγνοούν ώστε να αποφύγουν πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις εντός της χώρας.

 

 

Χρειαζόμαστε την Ανάπτυξη, αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να μελετήσουμε την έννοια της Ανάπτυξης, η οποία θα μπορούσα να πω ότι είναι σήμερα λανθασμένη. Θα πρέπει να εφεύρουμε μία Οικονομία για όλο τον Πληθυσμό. Σε μία χώρα που δεν υπάρχει πραγματική αγροτική οικονομία στο επίπεδο των ανταγωνιστικών εξαγωγών και μηδαμινή βιομηχανική ανάπτυξη, το μόνο έσοδο είναι η «πώληση» της εργατικής δύναμης.

 

 

Τα εκατομμύρια των τουριστών δεν έρχονται μόνο να δούν τον ήλιο και τον καλό καιρό των Μεσογειακών ακτών, αλλά επίσης να δουν την τέχνη του ζην. Η Μεσογειακή τέχνη του ζην περιλαμβάνει την εξωστρέφεια των δημόσιων χώρων, του “paseo”, του “corso”, η οποία είναι η τέχνη του επικοινωνείν. Οι τουρίστες από την Βόρεια και την Κεντρική Ευρώπη όπως και οι συνταξιούχοι οι οποίοι έρχονται να μείνουν σε παραδοσιακούς οικισμούς, ζητούν ένα αντίδοτο στην βιομηχανοποίηση, την καταμέτρηση της καθημερινής ζωής, την ανωνυμία και το άγχος.

 

 

Στον πολιτισμό μας υπάρχουν τα απαραίτητα βήματα για να αντιμετωπίσουμε την τυποποιημένη και ομογενοποιημένη ζωή. Το περιβάλλον μας, τα μνημεία μας, η παλαιά αρχιτεκτονική μας δεν είναι μόνο αισθητικά αντικείμενα. Η υπεράσπιση της ποιοτικής ζωής απαιτεί μία μάχη ενάντια στο κέρδος και υπέρ των ανθρωπίνων σχέσεων και δικαιωμάτων, όπως επίσης και κατά των καταστροφών των προστατευόμενων περιοχών για οικονομικούς λόγους. Η υπεράσπιση της ποιοτικής ζωής χρειάζεται μία ισχυρή Μεσογειακή πολιτική η οποία θα περιλαμβάνει, ει δυνατόν, τον επανασχεδιασμό όλων των αγροτικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων, λαμβάνοντας υπ’ όψη τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους γενετικής μηχανικής και ποιοτικής γεωργίας ώστε να καταστήσουμε εκ νέου καλλιεργήσιμες τις (σημερινά) άγονες εκτάσεις.

 

 

Το ζήτημα δεν είναι μόνο η υπεράσπιση της ποιοτικής ζωής, αλλά και της ίδιας της ζωής και αυτό απαιτεί άμεσα μία πολιτική για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Μία πολιτική η οποία θα εφαρμοσθεί, παλεύοντας πιθανά δημογραφικά και εθνικά προβλήματα και ελπίζοντας ότι οι Λαοί θα κατανοήσουν την διαφορετικότητα του γείτονα και θα τον σεβαστούν.

 

 

Θα πρέπει να ενώσουμε, συνδέσουμε και δώσουμε προτεραιότητα σε όλες τις κοινές μας αξίες και μέσω των διαφορών μας να αποδεχθούμε τις αξίες του «Μεσογειακού πολίτη». Αυτό όμως απαιτεί μία μεγάλη ηθική αλλαγή !

 

 

Σε αυτό το σημείο θα αναφερθώ στα λόγια του JawaharlalNehru μετά το Ασιατικό Συνέδριο του 1955 στην Ινδονησία, όπου ανέπτυξε τις απόψεις του για μη επίθεση, αμοιβαίο σεβασμό της Εθνικής Κυριαρχίας, αμοιβαία οφέλη από τις διεθνείς συμφωνίες και ειρηνική συνεργασία και συνύπαρξη μεταξύ όλων των κρατών της περιοχής. Παρόμοιες ιδέες χρειαζόμαστε σήμερα στην Μεσόγειο. Χρειαζόμαστε στενή πολιτική και οικονομική συνεργασία σε όλους τους τομείς. Κανείς δεν επιθυμεί να χρεωθεί το ρίσκο της αποτυχίας, η οποία θα μας φέρει αντιμέτωπους με ερωτήματα για την Ειρήνη.

 

 

Πολλοί από εμάς έχουμε διαφορετικές σκέψεις ή φιλοσοφικές απόψεις, αλλά προσπαθούμε να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον. Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι πρέπει να βρούμε μία λύση στην κρίση. Η Ανθρωπότητα είναι μία μεγάλη δύναμη, η οποία θα πρέπει να λαμβάνεται υπ΄ όψη όταν κατασκευάζουμε πολιτικά σχέδια για το μέλλον.

 

 

Τέλος, επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω μερικά οικονομικά σχέδια που προτάθηκαν από την Ένωση για την Μεσόγειο, ένα εργαλείο πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα οποία θα μπορούσαν να βοηθήσουν σημαντικά στην συνεργασία των λαών της περιοχής:

 

 

 

 

 

Αρκετά από τα ανωτέρω σχέδια είναι ανενεργά αυτή την περίοδο, λόγω των συνθηκών και των συγκρούσεων που επικρατούν σε πολλές περιοχές της Μεσογείου. Αν και δεν μπορούμε να πούμε ότι το τέλος των συγκρούσεων είναι κοντά, είμαι σίγουρος ότι τα ανωτέρω σχέδια θα ενδυναμώσουν την συνεργασία μεταξύ των κρατών και θα βοηθήσουν τους Λαούς της περιοχής για μία καλύτερη ζωή.

 

 

 

* Ο Καθηγητής Ιωάννης Α. Σεϊμένης είναι Πρόεδρος του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Ρόδο, Πρόεδρος της Επιτροπής Εμπιστευτικότητας του Διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων στη Χάγη (Νόμπελ Ειρήνης 2013) και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αιγαίου του Δικαίου της Θάλασσας και του Ναυτικού Δικαίου (ΝΠΔΔ εποπτευόμενου από το Υπουργείο Δικαιοσύνης).

 

^ Top

« The continuity of thought - Chico Sciuto | China and the West - Robert Skidelsky »